Spring چیست و چه کاربردی در زبان جاوا دارد؟

Spring چیست و چه کاربردی در زبان جاوا دارد؟

Spring Framework یکی از محبوب ترین چارچوب‌‌‌‌های کاربردی مبتنی بر جاوا است. چارچوب Spring توسط Rod Johnson در سال 2003 ساخته شده است. Spring Framework یک چارچوب منبع باز است که می‌تواند برای توسعه برنامه‌‌‌‌های جاوا با سهولت و سرعت مورد استفاده قرار گیرد. یک چارچوب پشتیبانی زیرساختی کاملاً مشخصی را برای توسعه برنامه ها در جاوا فراهم می‌کند. به عبارت دیگر، می‌توانید بگویید که Spring زیرساخت ها را مدیریت می‌کند تا بتوانید بیشتر روی توسعه برنامه خود تمرکز کنید.

Spring شاید بهترین چارچوب مبتنی بر مولفه هایی باشد که در اوایل قرن 21 ظهور کرد. این روش نحوه نوشتن و تحویل کد زیرساخت در برنامه‌‌‌‌های مبتنی بر جاوا را به طرز چشمگیری بهبود می‌بخشد. از بدو تأسیس، Spring به عنوان یک چارچوب برجسته برای توسعه شرکت جاوا شناخته شده است. Spring به عنوان یک چارچوب برنامه از انتها به انتها، برخی از قابلیت‌‌‌‌های Java EE را منعکس می‌کند، اما ترکیبی از ویژگی ها و قرارداد‌‌‌‌های برنامه نویسی را ارائه می‌دهد که در جای دیگر پیدا نخواهید کرد.

Spring ماهیتی پیمانه ای دارد، به این معنی که می‌توانید به جای استفاده از کل قسمت‌‌‌‌های مورد نیاز خود، از قطعات مورد نیاز خود استفاده کنید. با استفاده از Spring Framework می توانید برنامه‌‌‌‌های جاوا و همچنین انواع دیگر برنامه‌‌‌‌های وب (با استفاده از برنامه‌‌‌‌های افزودنی) بسازید.
Spring از پروژه Plain Old Java، POJO استفاده می‌کند و خدمات سازمانی را برای آن اعمال می‌کند.

چارچوب کاری Spring

چارچوب Spring
تجزیه و تحلیل Spring Framework مربوط به برنامه نویسان جاوا است که نیاز به درک و کار با چارجوب Spring دارند. قبل از شروع با Spring، فرد باید دانش خوبی در مورد جاوا داشته باشد و در نوشتن کد زبان جاوا راحت باشد. همچنین، کار و درک اساسی از Eclipse یا Java NetBeans نیز باید داشته باشد. Spring یک چارچوب سبک وزن و بسیار قدرتمند برای توسعه برنامه است. به روش گسترده تر، می‌توانید بگویید که چارچوب یک ساختار بزرگ است که با استفاده از آن می‌توانید بسیاری از مشکلات فنی را حل کنید. بنابراین، می‌توانید بگویید که Spring Framework ابزاری کاملاً مشخص است که از چندین برنامه وب با استفاده از جاوا به عنوان زبان برنامه نویسی پشتیبانی می‌کند.

4 ماژول معماری Spring همراه با نمودار

ماژول‌‌‌‌های چارچوب Spring
معماری Spring Framework 2.0 ماژولی ارائه می‌دهد که می‌تواند براساس نیاز برنامه استفاده شود.
Core و Bean بخش اساسی چارچوب، از جمله IoC و DI را فراهم می‌کنند. ایده اصلی ایجاد جاوا Spring Framework این بود که از آن یک فروشگاه یک مرحله ای تهیه کنید تا بتوانید با توجه به نیاز برنامه خود، ماژول ها را ادغام و از‌ آنها استفاده کنید.

این مدولار بودن Spring به دلیل معماری Spring است. حدود 20 ماژول در چارچوب جاوا Spring وجود دارد که با توجه به ماهیت برنامه مورد استفاده قرار می‌گیرند. معماری Spring Framework شامل 4 ماژول اصلی است:

ظرف اصلی: Core Container بیشتر به بخش هایی مانند Core، Beans، Context و Expression Language modules تقسیم می‌شود.

دسترسی / ادغام داده ها: لایه دسترسی و ادغام داده ها از ماژول‌‌‌‌های JDBC، ORM، JDBC، OXM، JMS و Transaction تشکیل شده است.

Web spring: این ماژول از شنوندگان سرولت و زمینه برنامه وب گرا زبان جاوا استفاده می‌کند. این برنامه همچنین از ویژگی‌‌‌‌های یکپارچه سازی وب محور و قابلیت بارگذاری فایل چند بخشی را ارائه می‌دهد.

متفرقه : چندین ماژول مهم به همراه AOP، ابزار دقیق ابعاد، پیام رسانی و تست وجود دارد.

ماژول‌‌‌‌های چارچوب Spring

تزریق وابستگی (DI) مکانیسمی است که در آن چارچوب وابستگی ها را به برنامه شما تزریق می‌کند. این اجرای عملی IOC است. تزریق وابستگی به چند شکلی وابسته است، به این معنا که امکان تغییر نوع مرجع را براساس تنظیمات موجود در چارچوب فراهم می‌کند. این چارچوب به جای اینکه به صورت دستی در کد برنامه زبان جاوا تکمیل شود، منابع متغیری را تزریق می‌کند.

وارونگی کنترل : ایده اصلی جاوا Spring این است که به جای اینکه خودتان روابط شی را مدیریت کنید، آنها را در یک چارچوب بارگیری کنید. وارونگی کنترل (IOC) روشی است که برای مدیریت روابط شی مورد استفاده قرار می‌گیرد. lOC سلسله مراتب سنتی کنترل را برای تحقق روابط شی معکوس می‌کند. به جای استفاده از کد برنامه برای تعریف چگونگی ارتباط اشیا با یکدیگر، روابط توسط چارچوب تعریف می‌شوند.

IOC به عنوان یک روش، سازگاری و قابل پیش بینی بودن روابط معکوس را معرفی می‌کند، اما به شما به عنوان توسعه دهنده برنامه‌‌‌‌های مبتنی بر زبان جاوا نیاز دارد که از کنترلی دقیق رد شوید.

برنامه نویسی جنبه محور
برنامه نویسی Aspect Oriented (AOP) بخش مهمی از چارچوب جاوا Spring است. برنامه نویسی Aspect-Oriented گرایش گرا برای جداسازی نگرانی‌‌‌‌های مقطعی (به عنوان مثال ورود به سیستم، امنیت و غیره) از منطق تجاری برنامه استفاده می‌شود. برنامه نویسی Aspect-oriented به خصوصیات کلی یک برنامه اجازه می‌دهد تا تصمیم بگیرد که چگونه در یک برنامه اجرایی تدوین شود.

واحد کلیدی مدولار بودن یک جنبه به جای کلاس است. برنامه نویسی Aspect-Oriented منطق برنامه را به قسمت‌‌‌‌های مختلفی تقسیم می‌کند که به عنوان نگرانی شناخته می‌شوند.یک نگرانی مقطعی ممکن است کل برنامه را تحت تأثیر قرار دهد و در یک مکان در کدهایی مانند امنیت تراکنش، مدیریت، ورود به سیستم، احراز هویت و غیره متمرکز شده است.

قسمت‌‌‌‌های مختلف برنامه نویسی جنبه محور

چارچوب (Spring MVC)
یک چارچوب مبتنی بر HTTP و سرویس دهنده است و این امکان را برای برنامه‌‌‌‌های وب جاوا فراهم می‌کند.

چارچوب کاری Spring MVC

چارچوب Spring Web MVC معماری کنترل کننده مدل-نما را ارائه می‌دهد که به شما کمک می‌کند برنامه‌‌‌‌های وب انعطاف پذیرتری داشته باشید.الگوی MVC به شما امکان می‌دهد جنبه‌‌‌‌های مختلف برنامه را در حالی که اتصال شل بین این عناصر ارائه می‌شود، جدا کنید. Spring MVC به شما کمک می‌کند تا برنامه‌‌‌‌های وب جاوا انعطاف پذیر و بی سیم را ایجاد کنید. طراحی MVC همچنین این امکان را می‌دهد منطق تجاری، منطق ارائه و منطق ناوبری را از یکدیگر جدا کنید.

همچنین یک راه حل زیبا برای استفاده از MVC در Spring Framework با کمک Dispatcher Servlet ارائه می‌دهد.

Spring Cloud به عنوان یک کتابخانه منبع باز تعریف می‌شود که ابزاری را برای استقرار سریع برنامه مبتنی بر JVM زبان جاوا بر روی ابرها فراهم می‌کند، به دلیل ویژگی‌‌‌‌های مختلف مانند تنظیمات توزیع شده، قطع کننده‌‌‌‌های مدار، قفل‌‌‌‌های جهانی، ثبت خدمات، تعادل بار، حالت خوشه، مسیریابی و غیره، مکانیسم قابل توسعه و تجربه کاربری بهتری نسبت به رقبا ارائه می‌دهد.

همچنین قادر به کار با فنر و برنامه‌‌‌‌های مختلف به زبان‌‌‌‌های مختلف است Spring Cloud. تجربه بهتری و مکانیزم قابل ارتقا را برای سایرین فراهم می‌کند. ویژگی‌‌‌‌های اصلی Spring Cloud عبارتند از: پیکربندی توزیع شده، پیام رسانی توزیع شده، تماس‌‌‌‌های سرویس به سرویس، قطع کننده مدار، قفل‌‌‌‌های جهانی، ثبت نام خدمات، کشف سرویس، تعادل بار، حالت خوشه ای، مسیریابی.

اجزای Spring Cloud

Core Spring
از ویژگی‌‌‌‌های Core Spring می‌توان برای توسعه هر برنامه جاوا استفاده کرد. می‌تواند برای هر لایه از برنامه‌‌‌‌های real time استفاده شود. حتی هر لایه خاص از برنامه نیز می‌تواند توسط Spring frame ایجاد شود. چارچوب Spring به دلیل دارا بودن ویژگی‌‌‌‌های اهرمی از محبوبیت بالاتری برخوردار است و مانند ابزار‌‌‌‌های جاوا بیشتر از پایه و JSF استفاده می‌شود.

اگر می‌خواهید به یک برنامه نویس حرفه ای جاوا تبدیل شوید، چارچوب Spring باید در اولویت شما قرار داشته باشد. Spring یک چارچوب توسعه سریع است که می‌تواند محدودیت‌‌‌‌های رابط کاربری را نیز در بر بگیرد و عملکردی کارآمد را ارائه دهد.

برنامه‌‌‌‌های جاوا را می‌توان از طریق چارچوب Spring ایجاد کرد و حتی از این طریق می‌توانید به یک توسعه دهنده سریع تبدیل شوید. هر روز که می‌گذرد، در بین توسعه دهندگان جاوا محبوب تر می‌شود و در آینده نیز محبوب خواهد ماند.

مزایای چارچوب Spring
Spring به توسعه دهندگان اجازه می‌دهد تا با کمک POJO ها برنامه‌‌‌‌های کلاس سازمانی جاوا را توسعه دهند.

برای جلوگیری از نوشتن کد طولانی، الگوهایی را برای Hibernate، JDBC، Hibernate، JPA و ... ارائه می‌دهد. انتزاعی برای Java Enterprise Edition (JEE) را فراهم می‌کند.

پشتیبانی را برای تراکنش ها، قالب بندی، اعتبار سنجی، ذخیره سازی و غیره ارائه می‌دهد.

برنامه توسعه یافته با استفاده از فنر ساده است زیرا کد وابسته به محیط به این چارچوب منتقل می‌شود.

معایب چارچوب Spring
جاوا Spring محدودیت‌‌‌‌های زیادی را ارائه می‌دهد.

کد عمومی است، برای همه قابل مشاهده است.

همچنین ویژگی‌‌‌‌های سفارشی را ارائه نمی‌دهد.

خلاصه:
چارچوب Spring یک پلتفرم جاوا منبع باز است که به راحتی قابل استفاده است

الگو‌‌‌‌های از پیش تعریف شده و زوج آزاد از ویژگی‌‌‌‌های مهم جاوا Spring است

چارچوب Spring توسط Rod Johnson نوشته شد و اولین بار در ژوئن 2002 منتشر شد

چارچوب Spring 2.0 ماژول را فراهم می‌کند که می‌تواند براساس نیاز برنامه استفاده شود.

Java Spring dispatcher Servlet با Handler Mapping ارتباط برقرار می‌کند. همچنین کنترل کننده مرتبط با آن درخواست خاص را لغو می‌کند.

برنامه نویسی Aspect-oriented به خصوصیات کلی یک برنامه اجازه می‌دهد تا تصمیم بگیرد که چگونه در یک برنامه اجرایی تدوین شود.

بزرگترین مزیت جاوا Spring این است که به توسعه دهندگان اجازه می‌دهد برنامه‌‌‌‌های کلاس سازمانی را با کمک POJO توسعه دهند

بزرگترین اشکال جاوا Spring این است که محدودیت‌‌‌‌های زیادی را ایجاد می‌کند.